Trust

Vertrouwen in de goedheid van een ander, eigenlijk niet meer dan normaal zou je denken. Maar in NL vertrouw ik toch niet zomaar een vreemde. Ik zou nooit zomaar bij iemand in een auto stappen, bij een vreemde eten, laat staan slapen. Is dit onze cultuur? Ons land? Of is dit gewoon in mij? Geen idee... maar de afgelopen twee weken heb ik meegemaakt dat er heel veel goede mensen om je heen zijn die je willen helpen.

Vorige week was ik geëindigd in town 1770. Hier had ik een gave scootertour, had ik opnieuw surfen, had ik wat drankjes met mn reisbuddy's gedronken en daarna ging mijn reis verder naar Airlie beach. Hier bleken de hostels nog steeds dicht te zijn en mijn vervangende accommodatie had mijn boeking niet binnen gekregen wegens gebrek aan internet. Ik besloot daarom de gok te wagen en zette een oproep op facebook voor een slaapplek. Binnen no-time werd ik gebeld door ene Lynn. Een local uit Airlie beach die mij wel wilde helpen. Ze klonk aardig, maar ja wat zegt dat? Toch had ik niet veel keus en nam ik haar aanbod aan. Toen ik na 10 uur reizen met de nachtbus aankwam op mijn bestemming stond Lynn (een vrouw van in de 60) op mij te wachten met haar auto. Bij het huis wachtte mij een heerlijk ontbijt en ontmoette daar haar man en nog 2 andere backpackers. Het gepensioneerde stel hielp gestrande backpackers die sinds de cycloon geen slaapplek konden vinden. Ze hadden een prachtig huis met uitzicht op zee, eigen zwembad en sinds drie maanden had ik eindelijk weer een keer mijn eigen kamer met een tweepersoons bed! Hun verhaal over de storm was bizar. In het nieuws denk je vaak; oh wat heftig en de dag daarna gaat je leven weer verder. Maar nu zag ik zelf hoe erg zo'n storm kan zijn. Er was niets meer over van het dorp. Al het groen was weg, boten waren aangespoeld op het strand en echt alles was kapot. De mensen hadden hier 2 weken geen stroom en dan toch vang je backpackers op om ze te helpen. Wauw.

De drie dagen daarna zat ik op een boottrip. Lynn bracht mij naar de boot en daar ontmoette ik de andere mensen met wie ik de trip zou doen. Hier kwam erachter dat 2/3 op de boot Duits was. Nou mijn goed vertrouwen in dit volk was al niet hoog, maar na deze trip was ik er helemaal klaar mee. Deze mensen waren alles behalve sociaal. De héle tijd in Duits met elkaar praten, dringen voor het buffet, overdreven veel eten op je bord scheppen zodat er niets overblijft en zo kan ik nog even doorgaan. Ik schoof daarom aan bij 4 jongens uit Denemarken en Zweden. Daar had ik het heel gezellig mee en uiteindelijk had ik ook twee leuke meiden ontmoet. De trip zelf was oké, maar door de cycloon was het water troebel waardoor snorkelen lastig was en ook de look-out point was niet zoals het was. Verder was het wel mooi maar Debbie heeft het echt goed verwoest. Maar goed, ik had drie dagen super mooi weer en de wijn ging er weer prima in dus ik mag verder niet klagen.

Na de trip ging ik om met Alexandra, ontmoet op de trip en zat in hetzelfde hostel als ik. We lagen op het strand en ineens kwam ik twee Franse jongens van Fraser tour tegen! Er was nog een vreemde jongen bij en ze vroegen of we mee wilden gaan naar watervallen in de buurt. En met het "vertrouwen" in de mens gingen we mee. Daar zat ik dan met 5 mensen die ik niet of amper kende in de auto naar een plek waarvan ik het bestaan niet wist. Eenmaal daar was ik ze zo dankbaar dat we mee mochten! Wat een prachtige plek was dit. Ondertussen zag ik mensen van de waterval afspringen en dacht dat wil ik ook! Dit ging bij iedereen prima, behalve bij Jessica. Ik sprong iets te hard en landde daardoor op mijn rug in het water. De waterval was 15m hoog en dit deed dus behoorlijk pijn! Maar ik leef nog (met denk aan Jean die mij het water uit heeft getild). Ik doe deze jack-aas stunt uiteraard nooit meer. In de avond hebben de Franse jongens ons netjes thuisgebracht en een heerlijke maaltijd gekookt. Wederom dankjewel!

Maar dat was nog niet alles. Ik wilde namelijk heel graag een keer zelf zeilen in Australië. Ik kan dit alleen op een laser boot en deze had ik tot nu toe nog niet veel gezien tot in Airlie beach. Ik vroeg in de marina of er opties waren om deze boot te huren. Ik werd hartelijk ontvangen en ze vertelden mij dat er een zeilwedstrijd was voor laser boten en dat ik wel gratis mee mocht zeilen! Een uur later was er een boot voor mij geregeld, een life-jacket en een trailer. Echt waar, Australiërs blijven mij verbazen! Dit zie je toch niet in NL? En wat voelde ik mij fantastisch! Zelf zeilen in Australië! Ik kon deze mensen niet genoeg bedanken.

En met dit heerlijke gevoel van vertrouwen ga ik nu weer door naar mijn volgende bestemming; magnetic island. Ik vergeet ondertussen welke dag het is en wist dus ook niet dat het pasen was, dus bij deze: Geniet ervan mensen!