Week 2

Maandag 14 oktober:
Eindelijk was het zover, de eerste stagedag op de St. Ignatiusschool. Ik zou alleen voor de klas staan vandaag en was daarom vroeg op school. Ik deed erg mijn best om alles netjes op het krijtbord te schrijven en was precies om 07.40 klaar voor de vlaggenparade tot ineens mijn praktijkbegeleidster kwam binnen lopen… de cursus ging niet door. Dit vond ik best jammer want na de opening van de dag ging zij er gewoon vanuit dat ik niets meer wilde doen. Dat ik alles voorbereid had gisteren maakte haar weinig uit en veegde al mijn werk van het krijtbord. Dit was niet netjes geschreven.
Nadat ik weer achter mijn tafeltje ging zitten stond zij nog zo’n vijf minuten te kletsen bij de deur. Hierdoor werden de kinderen weer onrustig en ik vond het heel lastig om niet in te grijpen. Daarna was een leerling erg vervelend en die gaf zij een klap in het gezicht… ik schrok hier van maar durfde niets te zeggen.

Gelukkig mocht ik van haar nog wel de kennismakingsles geven. Ik begon met het laten zien van de wereldbol en liet zien waar Suriname lag. Daarna vroeg ik aan de kinderen waar ze dachten dat Nederland lag. Een paar kinderen wezen ijsland aan omdat in Nederland allemaal blanke mensen wonen dus dan moet het land toch wit zijn? Dit vond ik heel leuk om te horen en vertelde meer over Nederland. Daarna mochten de kinderen zelf een tekening maken over hoe ze dachten dat een lokaal eruit zou zien in Nederland. Er werden veel krijtborden getekend. Toen iedereen klaar was liet ik foto’s zien van mijn lokaal in Nederland. Ze waren onder de indruk! Het digibord vonden ze geweldig en ook ramen waren erg apart. Tot slot hebben we nog lekker stroopwafels gegeten en ook dit opende een nieuwe wereld!

Dinsdag 15 oktober:
Vandaag was er weer een feestdag. Het offerfeest voor de moslims. We zijn toen me z’n allen naar overbridge geweest. Dit was een soort strand, net als White Beach. Toch vond ik dit minder leuk. Het was groter opgezet en er was heel vies water. Rond 17.00 gingen we weer terug en hebben toen nog bij ’t Vat gegeten. Daarna was ik zo moe dat ik mijn les nog even ging voorbereiden en toen vroeg ging slapen.

Woensdag 16 oktober:
Vandaag was ik om 07.15 op stage en begroette mijn begeleidster. Zij moest na tien minuten naar het kantoortje van het schoolhoofd en bleef zo’n uur lang weg. Ik heb toen alleen de kinderen begeleid naar het ochtendritueel met de vlag. Echter heb ik 1 leerling die totaal niet luistert. Bij mijn begeleidster is hij al onhandelbaar is zit hij vaker bij de RT-er dan in de klas. Het ochtendritueel was voor mij dus een uitdaging met hem. Hij rende het heel schoolplein over en wilde niet in de rij gaan staan. Ik probeerde het eerst aardig maar hij reageerde daar niet eens op. Na enige tijd aandringen heb ik zijn naam geroepen en geëist dat die in de rij kwam staan. Hij keek nog even boos maar deed het uiteindelijk wel.
Na het ochtendritueel was mijn begeleidster nog niet terug en ging ik alleen met de kinderen naar de klas. Hier begon de vervelende leerling zijn danspasjes te oefenen door de hele klas heen. Toen ik zei dat die moest gaan zitten lachte hij mij uit, rolde met zijn ogen en rende nog een keer rond. De rest van de groep moest lachen. Ik negeerde dit en zei dat hij mij moest aankijken en moest gaan zitten. Na drie pogingen luisterde hij.
Na een kort gesprek over het offerfeest van gisteren kwam mijn begeleidster eindelijk binnen gelopen. Ik ging op mijn eigen plek zitten en zij nam het over.

Na een half uur kwam er een leerling die zei dat ik bij het schoolhoofd moest komen. Zei vertelde mij dat ik en Astrid ons hadden moeten melden bij het RKBO. Dit is de stichting waar deze school onder valt. Ik wist hier niets vanaf en daarom moesten ik en Astrid per direct mee naar het RKBO bureau. Toen we daar aankwamen moesten we naar een klein kantoortje waar een man op ons wachtte. Dit was het hulpje van de directeur, deze had namelijk zelf geen tijd. Hier kregen we op ons kop dat we niet eerder waren gekomen om ons te melden. Wij legde uit dat wij dit niet wisten vanuit Nederland. Hij zei ook dat onze begeleider vanuit Nederland naar het RKBO had moeten mailen in plaats van contact op te nemen met de school. Joyce en Anouk moeten dus ook nog komen…
Daarna kreeg ik nog een verhaal over kledingvoorschriften en na het gesprek zei het schoolhoofd dat ik beter op mijn kleding moest letten want slippers en een T-shirt konden niet. Dit vond ik vreemd want op mijn stageschool had ik dit nagevraagd en was alles prima. Daar liep iedereen op slippers. Ik voel mij hierdoor ongemakkelijk en voelde een onderscheiding tussen de leerkrachten hier en de blanke mensen.

Na dit gesprek vertelde het schoolhoofd dat wij nog mee moesten naar het magazijn want we namen wat schoolmateriaal mee. Hier werd ik gecommandeerd dat ik de rekenboeken moest gaan tellen want ik wist immers welke methode we nodig hadden. Ik begon snel te tellen en toen moet ook Astrid er aan geloven. We moesten alles tillen naar de auto en alle materialen uitzoeken. We waren aan het zweten in de hete zon en kregen de slappe lach omdat we niet goed wisten wat voor houding wij moesten aannemen. We konden het niet geloven dat ons dingen opgelegd werden zonder het te vragen. Het schoolhoofd keek er bij en wees naar datgene wat wij moesten pakken.

Rond half twaalf gingen we pas weer terug naar de school. Ik baalde want ik zou een taalles gaan geven maar daar was het nu al te laat voor. Terug op school moesten ik en Astrid alle rekenboeken nog gaan verdelen over de klassen en het kleutermateriaal sorteren. Het zweet klotste onder mijn armen! Toen wij klaar waren bleken we er zeven schriften te ontbreken. Het schoolhoofd zei tegen mij: ‘Jij hebt die boeken geteld, als ze er niet zijn ga je maar op je fiets terug naar het RKBO om ze te halen.’ Ik ben toen alle klassen afgegaan om die boeken te zoeken maar ze waren er niet en ik wist zeker dat ik ze goed geteld had. Ik moet nu vrijdag die boeken gaan halen…
Daarna was school alweer uit en ik was een beetje beduusd. Ik ben met Astrid even gaan bijkletsen over deze dag want we vonden dit wel heel heftig. We zij vandaag behandeld als slaafjes. Normaal zou ik er allang wat van hebben gezegd maar dat durf ik hier gewoon niet. In de avond heb ik verder dan ook niets meer gedaan en ben vroeg gaan slapen om deze dag te verwerken.

Donderdag17 oktober:
Vandaag was ik thuis om te werken aan het onderzoek. Ik heb een start gemaakt voor het etnografisch onderzoek en literatuur onderzoek. Dat laatste is nog lastig want de context van de school moet ik vragen aan het schoolhoofd. Er is namelijk geen schoolgids of website te vinden. Verder moest ik mij nog even melden bij de vreemdelingendienst om daar een stempel te krijgen op mijn paspoort.

Vrijdag 18 oktober 2013:
Vandaag stond ik weer 06.15 op om mij klaar te maken voor stage. Ik was ontzettend moe en ging op mijn fiets naar het RKBO om die boeken op te halen. Onderweg werd er weer flink getoeterd en gefloten. In de middag kan ik dit allemaal wel hebben maar in ochtend denk ik echt: ‘Hou op! Ik ben moe, laat mij gewoon rustig fietsen.’
Aangekomen bij het RKBO ging het gelukkig wel snel. Ik kreeg zo de boeken mee waardoor ik snel bij stage aankwam. Hier moest ik direct mijn taalles geven waar Astrid feedback op heeft gegeven. Mijn begeleidster liep steeds weg en de kinderen testte mij weer lekker uit. De vervelende leerling ging weer dansen door de klas en de andere kinderen ging hier om lachen. Ik zette door en uiteindelijk luisterden ze allemaal maar dan is de helft van de klas klaar met werken en dan? Ik wist het niet en dan voelen de kinderen meteen ruimte. Ik wil daarom morgen een boekje maken voor wanneer ze klaar zijn werken.
Om tien uur gingen we met de klas naar Villa Zapakara. Dit is een Chinees kindermuseum waar we een rondleiding kregen en eten mochten proeven. Dit uitje was erg leuk en ik heb wat persoonlijke gesprekjes met de kinderen gevoerd. Echter krijg je dan alleen antwoord en zeggen ze dan: ‘Ja juf’. De kinderen zijn dus niet gewend om een informeel gesprek te hebben met de juf.
Na het uitje was het nog maar een half uurtje en toen was de school alweer uit. Mijn begeleidster vertelde toen snel wat ik volgende week moet doen als ik alleen ben. Binnen tien minuten stonden we buiten en was het alweer voorbij. Ik weet dus nog niet goed wat ik volgende week allemaal moet doen maar ik laat het maar over mij heen komen. Ik bereid in ieder geval ook een leuke les voor zodat ik deze kan geven buiten de methode lessen om.

Zaterdag 19 oktober:
Vandaag was ik lekker vrij en heb ik eens goed uitgeslapen want dat heb ik hier nog niet gedaan… Ik heb lekker bij het zwembad gelegen en wat aan mijn schoolopdrachten gedaan. In de avond hadden ik en Astrid een verjaardag van een leerkracht en de dresscode wat groen/wit. We hadden allebei dezelfde rok gekocht en leken daardoor wel tweeling zussen. Iedereen keek ons aan maar werden hartelijk begroet. De leerkracht had nog meer collega’s uitgenodigd en had een hele zaal afgehuurd. Er was een band met trommels en hier hoorde een speciale dans bij. De jarige had traditionele kleding aan en ook de andere mensen waren keurig in groen/wit. Tijdens het feest was er ontzettend veel eten! Ik kreeg het bijna niet op maar het afwijzen van eten vond ik onbeleefd en dus nam ik alles vrolijk aan en nam overal wat van. Rond half twaalf gingen we naar huis en ging ik vroeg naar bed want morgen heb ik een heftige fietstocht voor de boeg.

Zondag 20 oktober:
Vandaag heb ik een fietstocht gemaakt van 35 kilometer! Ja super lang voor mij want ik rij thuis alleen nog maar auto! Het begon om 08.00 uur in de ochtend en ik was zo moe! Het tempo lag aardig hoog dus ik was meer bezig met het bijhouden van de meiden dan met de omgeving. Toen we aankwamen bij de rivier gingen we met een bootje naar de overkant. Het was nu een uur later en ik was een beetje wakker geworden. Daar moesten we nog een stukje fietsen en kwamen we aan bij fort Nieuw-Amsterdam. Hier kregen we een mooie rondleiding en veel verhalen over de slavernij.
Hier vervolgde we onze weg naar plantage Peperpot. Deze weg duurde ontzettend lang maar onderweg stopte onze gids vaak om te drinken en te eten. We hebben aparte vruchten geproefd en lekkere zoete drankjes op. Na een poosje kwamen er twee flinke tropische stortbuiten over ons heen maar wat was ik daar blij mee! Het zweet kon ik even afspoelen en na de bui was ik zo weer droog.
Aangekomen bij de plantage kregen we nog meer uitleg over hoe het vroeger ging op zo’n plantage, erg indrukwekkend! Daarna fietsten we het natuurgebied ernaast op en hebben we nog wilde aapjes gespot!
Om 16.15 kwamen we weer terug in de stad en we waren helemaal kapot maar wat een super leuke dag hebben we gehad, ik had het echt niet willen missen! Daarbij heb ik voorlopig weer genoeg calorieën verbrand!