Week 10

Maandag 09 december:
Zo, wat was ik moe zeg! Ik kon mijn ogen amper open houden op stage maar even rustig observeren zat er niet in. Er waren heel veel zieken en dus moest ik invallen in klas twee. Hier was de kast op slot want de juf heeft natuurlijk de sleutel dus het was improviseren!
Na schooltijd ging ik mee met een leerling op huisbezoek. Odille ging bij mij achterop en samen gingen we naar zijn huis. Dit was best heftig want het was letterlijk een krot. Het was ontzettend vies, een doek diende als deur en het zag er binnen uit als een oorlogshutje. Hij slaapt met zijn moeder op een matrasje op de grond en de keuken en badkamer zijn in een donker hoekje van het huisje. Ik probeerde niet te laten zien dat ik schrok maar het was van mijn gezicht af te lezen.
Zijn moeder was ontzettend aardig en we hadden het over zijn gedrag op school. Zijn moeder denkt namelijk dat hij dom is en koppig. Hij is ook wel vervelend maar sinds ik heb ontdekt dat hij van tekenen houdt en hem dat als beloning geef, doet hij heel goed mee! Dat vertelde ik ook aan de ouders en die waren verbaasd.
Na dit bezoek bleek dat er nog vier andere kinderen uit mijn klas in dezelfde straat als Odille woonden en toen riep een andere leerling vanuit zijn huis: ‘Juf, Juf komt u ook hier!?’
Dus ik ging ook bij hem langs en hij woont gewoon in een ontzettend mooi huis en was Youtube filmpjes aan het zoeken op de computer. Ik schrok van dit contrast omdat letterlijk aan de overkant van de weg Odille in een krot woont en Diego dus in zo’n mooi huis…
Ik heb hier nog heel lang gekletst met de tante van Diego en ging daarna naar huis. Ik vind het heel heftig allemaal maar ik moet het van mijn afzetten. De mensen hier zijn heel blij met wat zij hebben en daar moet ik mij aan vasthouden. Zij weten niet beter…

Hierna ging ik souvenirs kopen voor thuis maar dit is best lastig want ja ik denk niet dat jullie met een I LOVE SU shirt gaan lopen? En ik vind het ook stom om allemaal prul spulletjes te kopen. Ik heb dus geprobeerd wat dingen te kopen en anders maar niet:p Ik kom terug en dat is al een cadeautje op zich hahaha.

Rond 20.30 gingen we voor de tweede keer richting de bioscoop en dit keer konden we wel naar de film: ‘hoe duur is de suiker?’
Ik vond het goed om de film te zien maar ook best een beetje raar. In Nederland kijk je gewoon de film en nu zit je in Suriname met Surinamers in de zaal en dat voelt een beetje gek. Op een gegeven moment geeft een blanke vrouw de opdracht om een slaaf te slaan met de zweep. Op dat moment voelde ik mij soort schuldig dat ik blank was. De mensen in de zaal deden helemaal niet zo hoor maar het voelde toch een beetje gek.

Dinsdag 10 december:
Vandaag had ik weer stage en mijn ogen hingen weer op een half elf… Ik dacht nu weer rustig te kunnen observeren in mijn klasje maar helaas ik moest vandaag naar groep zes. Dit was gelukkig wel echt een super leuke klas. Hele leuke kinderen die hard wilden werken!
Na de pauze ging ik met de kinderen naar de gym. Iedere juf mag dan terug naar school en de kinderen bij de vakdocent achter laten. Echter ben ik steeds de sjaak voor klusjes en ja hoor ook nu moest ik weer in mijn lange broek op het warme veld staan assisteren. Na ongeveer 10 minuten begonnen de mieren mij te steken in mijn voeten en ben ik snel terug gevlucht naar school.
Ik zat even in het kantoortje bij het schoolhoofd om bij te komen van de warmte, toen er ineens een bezweet kind binnen kwam uit groep acht. Hij moest eten halen voor het schoolhoofd, was gaan rennen naar de winkel maar kon het niet vinden. Het schoolhoofd kwaad dat hij zo langzaam erover had gedaan en geen eten had. Ik stelde toen voor om samen met hem te gaan op mijn fiets. Daar gingen we dan, super leuk kind, achter op mijn bagagedrager, naar de winkel.
Eenmaal terug was ik te laat bij de gym, maar mijn kinderen stonden netjes klaar in een rij, in de warme zon op mij te wachten. Mijn hart smolt en daarna heb ik alleen nog maar leuke dingen met de groep gedaan. Op deze manier kon ik in ieder geval mijn ogen open houden.
Thuis heb ik toen alleen maar geslapen. Ik ben niet wezen sporten maar alleen maar geslapen in een temperatuurtje van ongeveer 30 graden…

Woensdag 11 december:
Opnieuw begon mijn ochtend weer om 06.15 en fietste ik om 07.00 uur naar stage toe. Inmiddels had ik twee dagen in een andere groep gestaan en nu wilde ik toch wel echt een dagje bij mijn eigen kinderen zijn. Dit was gelukkig ook zo maar het was wel weer een bijzondere dag…
Het ging allemaal prima tot aan de pauze, mijn begeleidster had mijn eindbeoordeling heel positief ingevuld en de leerkracht van groep zes bedankte mij voor het invallen gisteren. Na de pauze begon had Odille een worstje en hij dacht dat die van Gilson was. Gilson werd kwaad en gooide het worstje over het schoolplein en begon Odille te bonken. Odille ging er vol op terug en mijn begeleidster was nergens te bekennen. Ik kwam tussen beide maar Gilson is zo groot dat ik een andere juf vroeg om hem vast te houden. Ik nam Odille apart en de andere leerkracht vond dat ik met beide naar het schoolhoofd moest. Na mijn vorige ervaring met de liniaal wilde ik dit niet doen en ook zij waren erg bang. Ik beloofde ze dat ik zou zorgen dat het schoolhoofd niets zou doen.
Binnen in het kantoor deed ik het verhaal en maakte het minder erg dan dat het was. Toch zei zij direct: ‘Moet ik je slaan met de lat? Nu slaan?’
Ik nam het voor de kinderen op en zei: ‘Nee dat is niet nodig. Ik wil alleen dat Gilson sorry zegt tegen Odille. Wanneer je een probleem hebt moet hij naar mij toe komen en niet gelijk gaan bonken.’
Het schoolhoofd keek mij aan alsof ik arabisch sprak maar gaf toe. Gilson gaf Odille een hand en buiten liepen we met z’n drieën, arm in arm, naar de klas. Het voelde goed om het voor de kinderen op te nemen en ben blij dat ze niet sloeg. Echter was het nog niet afgelopen.
In de klas begon mijn begeleidster te schreeuwen dat het een schande was dat ze naar het schoolhoofd moesten. Gilson nam het op voor hem en Odille en toen flipte zij. Ze schreeuwde zo hard tegen Gilson en zei verschrikkelijke dingen die ik niet meer voor de geest kan halen. Gilson moest huilen en ik voelde mij een pussy dat ik het nu niet voor ze opnam terwijl ik beloofde dat er niets met hen zou gebeuren.
Mijn begeleidster schreeuwde door: ‘Kijk die lelijke tranen, rot op met die tranen, smeer ‘m naar je tafel voordat ik ga vechten! Denk je dat ik bang voor jou ben! Echt niet, als ik ga vechten word ik een tijger!’ En begon te dreigen met haar liniaal op de tafel.
Ik moest even weg uit het lokaal en alles aan Astrid vertellen zodat ik even kon ontladen. Zo’n rustige ochtend pakt ineens uit in een heftig conflict.
Ik kwam terug in het lokaal en zag dat er een tafeltje leeg was. Ik vroeg waar Rinish was en hij was in het kantoortje van het schoolhoofd. Hij had geld gestolen van een ander kind maar de politie was nog niet gebeld…
Inmiddels weet ik dat Rinish niet alleen een preek zal krijgen in het kantoortje maar keihard aangepakt zal worden aangezien geld stelen hier zwaar gestraft word.
Het liefst neem ik al deze kinderen mee naar huis en help ik ze … het is heel zwaar om deze dingen te horen, te zien en verhalen te horen van deze kinderen. Tot slot was er nog een kind dat gebeten was door een hond… zijn moeder had niets gedaan en gewoon het kind naar school gestuurd. Het zag er verschrikkelijk uit! Het been was ontzettend dik, blauw, rood, paars en hij kon er niet meer op staan. De juf heeft direct de moeder gebeld dat het kind naar het ziekenhuis moest gaan. We hopen dat het geen bloedvergiftiging is…

Om 12.30 ging ik naar huis en heb ik samen met Plien boodschappen gedaan om vervolgens alles klaar te zetten voor ons sinterklaas feest. Dit is een beetje aan de late kant maar ach, we zijn immers in Suriname dus daar kan het allemaal. Om 20:00 uur kwam iedereen binnen met de cadeaus en begonnen we met het dobbelspel! Maar eerst kwam er nog een gedicht voor onze villa Tosca! Plien en Barbara hadden een gedicht van 2,5 a4tje gemaakt met stukjes voor iedereen die hier woont in dit huis! Daarna begon het spel echt en na drie rondes had ik een drank bril, een tandenborstel voor op trip, chocola en spiderman servetten (voor bij mijn spiderman luchtbed).
Het was een super gezellige avond! Sinterklaas in SU is top!

Donderdag 12 december:
Vandaag had ik weer stage. Het regende heel hard in de ochtend dus ik vond het een mooi excuus om te laat te komen. Op mijn gemak deed ik alles en reed rond half 8 naar stage. Niemand merkte dat ik te laat was en had een prima dagje. Ik had wat kinderen gefilmd op school en in de middag was het weer ontzettend warm.
Rond 18.00 uur ging ik mij omkleden en richting het huis van Joyce. Hier vieren we de laatste dag van Mariska. We gingen lekker uit eten en in de avond naar Havana waar we een super leuke avond hadden!

Vrijdag 13 december:
Het was een korte nacht want om 09.00 uur stond ik weer klaar bij restaurant ZIN om op trip te gaan naar de Blanche Marievallen met Joyce, Sanne, Anouk en Maudy. Na vier uur rijden zagen we een harpij arend! Nu ben ik geen vogelkenner, spotter of enige kennis van vogels maar deze was groot!!! Deze vogel zie je hier ongeveer vier keer per jaar dus dat was heel gaaf!
Rond 15.30 kwamen we aan bij Witagron. Dit is een mini dorpje waar we even wat gingen eten om vervolgens de lange reis te vervolgen. We zagen onderweg sporen van een tapir maar hebben dit dier niet zelf gezien. We reden over bauxietweg met veel gaten en plassen waardoor het een avontuurlijke rit naar guesthouse ‘Dubois’ was. Dion (de gids) ving onderweg nog een kikker en rond 21.00 uur kwamen we aan. Er was wel veel regen en dit was wel een beetje jammer omdat de dieren dan de jungle verder intrekken in plaats van tevoorschijn komen en deze trip staat wel bekend om alle dieren. Maar goed ik was nog zo moe van het stappen dat ik snel mijn hangmat ging ophangen en in slaap viel.

Zaterdag 14 december:
Om 09.00 uur zaten we aan het ontbijt en rond 10.00 uur gingen we dan naar de Blanche Marie watervallen. Onderweg zagen we nog een grote sidderaal in het water! Na het zwemmen bij de waterval gingen we rond 12.00 uur weg van het guesthouse. We reden weer een paar uurtjes en om 16.00 uur gingen we op de boot van de cabaleborivier. We kwamen aan bij het resort: ‘Wanawiro’ in het gebied Avanavero. Hier gingen we direct vissen vangen voor het avondeten. Ik had een pakoe vis gevangen (schijnt de duurste in dit gebied te zijn) en wilde deze ook villen, ontleden en spoelen. Dit heb ik allemaal gedaan en met de vis in mijn hand, zeiknat van de regen, ging ik op mijn slippers over de rotsen terug naar het resort. Hier ging ik douchen en aten we lekker de vis op met rijst erbij. Rond 23.00 uur deden we nog een tocht over de rivier en zagen toen een mega grote kaaiman! Deze kunnen normaal 2,5 meter worden maar deze was tussen de 3 en de 4 meter en mega breed!! De gids wist dus ook niet goed of dit nu een kaaiman is of een krokodil. Maar een krokodil komt hier niet voor maar zoiets heb ik nog nooit gezien!
Daarna had Dion (de gids) een ijsvogel gevangen en konden wij deze ook vasthouden. Rond half 1 was ik het zat en zocht ik het bedje op dat echt heerlijk lag!

Zondag 15 december:
We sliepen lekker uit tot 11.00 uur en hadden toen een lekker ontbijt met ei en worstjes. We deden in de middag een jungle tocht maar door de vele regen dat is gevallen waren er geen dieren. Dit vond ik echt heel jammer omdat deze trip daar zo bekend om staat en er nu dus niets te zien is.
Toen gingen we om 14.00 uur naar een andere waterval waar we gingen zwemmen en met de stroming mee konden gaan. Dit vond ik weer super leuk en hebben daar tot laat gezeten.
Rond 19.00 uur gingen we weg bij het resort, op weg naar Apoera. Om 20.00 uur hadden we autopecht. Het busje is een automaat maar schakelde niet meer door dus toen kwam er hulp en hebben we een half uurtje stilgestaan. Om 22.00 uur kwamen we aan bij Apoera en sliepen daar in een soort buurthuis in onze hangmat. Dion baalt een beetje dat het zoveel regent en wij weinig zien maar ik vond het tot nu toe toch super leuk en mooi wat we gezien hebben. Rond 02.00 uur ging ik weer lekker hangen!

Maandag 16 december:
Oké… mijn onderbenen tellen ongeveer 50 muggenbulten. Ik ben echt lek gestoken en heb mij rot gekrabd vannacht. Toch stond ik vrolijk op en aten weer lekker ei en gingen rond 11.00 uur weg van het buurthuis. We reden langs een houtzagerij waar iedereen net pauze had. Het hout gaat naar de stad toe en verder voor de export. De mensen die er werken moeten daar ook wonen en leven in vieze kleine hokjes.
We reden door tot we bij een indianen dorp kwamen, ‘Zandlandje’ genaamd. Hier leefden de mensen nog met een indianentooi op hen hoofd en gebruikten nog een pijl en boog.
Ik zag dat de mensen weinig hadden en ik wil mijn oude kleren graag wegdoen hier dus ik besloot mijn T-shirt weg te geven aan de vrouw van het indianendorp. Zij was er erg blij mee en ik deed Sanne haar shirt even aan.
Ook kon je daar in het dorpje sieraden kopen die van vruchten en zaden waren gemaakt. Ik kocht twee armbandjes die gemaakt zijn van de zaden van een kroki plant.
Na het dorp reden we door naar een vervallen loods waar vroeger treinen werden gemaakt. Hier zaten nu duizenden vleermuizen! Hele vieze lucht en echt bizar hoeveel vleermuizen er zaten!
Daarna vervolgde we onze weg richting de stad en kwamen onderweg nog een slang tegen een pompadoervogel en kapisein apen. We stopten nog bij een kreek en nog net voor het donker werd zagen we een boskalkoen op 30 meter afstand. Deze heeft Joyce geschoten en had raak! We gingen ‘m zoeken zodat we ‘m konden opeten maar we hebben de kalkoen niet kunnen vinden in de jungle.
Daarna reden we nog 4 uur naar huis met de volle maan bovenaan de lucht.
Rond 23.00 uur kwamen we aan bij het huis van Dion zijn oma. Hier kregen we roti en rond 00.30 was ik dan eindelijk thuis. Al mijn spullen nat, vies en ik stonk maar ik vond het wel weer een mooie trip. Veel plekjes gezien en super gezellig gehad met z’n allen!