Leergeld

Papa en mama gebruiken het woord leergeld op het moment dat je geld uitgeeft aan dingen die je beter ergens anders aan had uit kunnen geven of als je geld uitgeeft wat niet had gehoeven. Dat woord is mij de afgelopen twee weken nog wel eens door de hoofd geschoten.

Ik was twee weken geleden in mijn verslag gestopt in Adelaide. Onderweg was ik mijn camera verloren (leergeld moment), maar verder ging alles prima. We vervolgden onze reis naar kangaroo island (4 uur rijden), maar de ferry daar naartoe bleek 500 dollar te kosten. Dit vonden we te veel en dus besloten we alvast richting de outback te rijden. Dit was leergeld moment want we hadden dus voor niets 4 uur naar het zuiden gereden. We reden door naar Port Augusta, waar veel enge aboriginals waren. Dit zijn…, ja… ik noem het maar aparte wezens… Ze doen mij denken aan zombies uit een horrorfilm. Ze komen uit alle hoeken en gaten zodra de zon een beetje ondergaat en zien er heel eng uit. Ik hoop niet dat een aboriginal dit leest.. Maar goed de dag daarna gingen we verder met onze auto richting Coober Peddy (6 uur rijden). Het was bloedheet en onderweg is er echt letterlijk niets te zien in de outback (behalve dode kangaroes). Ze zeggen dat mensen in de outback helemaal tot zichzelf komen, maar wij reden lekker met de radio voluit en zongen mee op alle foute nummers. Daarna reden we door naar Uluru waar Ayers rock & Kata Tjuta te vinden waren. Inmiddels zaten we in een andere tijdzone en was de temperatuur naar 36 graden gestegen. Lopen door het gebied was daardoor bijna onmogelijk en ook in de nacht deden we geen oog dicht in onze warme klamme tent. Een paar dagen daarna hebben we de route weer teruggereden. De auto’s die je tegenkomt kun je op twee handen tellen en ook de stadjes waar je langs rijdt zijn bijzonder klein. De benzineprijzen daarentegen werden steeds hoger in de outback. In de bewoonde wereld was dit 1.20 dollar p. liter en in de outback liep dit op naar 1.95 dollar p. liter. Alle hard bij elkaar gespaarde dollars gingen dus op aan de benzine (leergeld momentje).

Toen we uit de outback kwamen hadden we nog een hele rit te gaan richting Perth. We zouden de eerste nacht in Baird bay blijven, maar hier was nog minder te doen dan in de outback! Onderweg was er uren niets te zien en in het eerste stadje Wuddina liep er niemand op straat. Geen supermarkten, geen restaurantjes, helemaal niets. De temperatuur werd er ook niet beter op, 40 graden inmiddels en zelfs met de airco aan in de auto zaten we nog te zweten. We besloten daarom om door te rijden. Dit zou betekenen dat we weer in de nacht zouden doorrijden. Na mijn laatste ervaring met kangaroes rondom de auto was ik daar niet heel blij mee. Toch gingen we verder en reden we door verschillende tijdzones, terug in de tijd. Hierdoor bleef het maar donker en duurde de nacht heel lang. Kangaroes bleven langs springen en geen benzinestations te bekennen. Uiteindelijk na het tanken uit een jerrycan en vele uren rijden waren we helemaal op. Al deze eenzame kilometers zonder leven waren weer een leergeld momentje. Misschien was het toch een idee geweest om te vliegen in plaats van benzine betalen voor onze lol? We stopten onderweg in de middle of nowhere en sliepen een paar uur bij. Rond 19.00 kwamen we eindelijk aan in Esperance. De bewoonde wereld.

De dagen daarna werden we wel weer heel erg blij van de plekjes die we zagen. In het national park Cape le Grand waren prachtige stranden (o.a. Lucky bay) met kangaroes op het strand! Hier vond ik de beestjes weer lief! Zolang ik ze maar niet op de weg tegenkom vind ik het leuk. In dit national park konden we kamperen met uitzicht op het witte strand. Kun je je voorstellen dat je wakker wordt, je tent opendoet en een super blauwe zee voor je ziet met kangaroes springend op je campingplekje. Super vet.

Echter kwam er vlak voordat we in Perth aankwamen nog een domper bij. Ik verloor mijn portomonee. Echt ik baalde zo van mijzelf, hoe kan ik dit nou weer doen?! Alle pasjes kwijt, blokkeren en nieuwe aanvragen. Duur grapje weer… ja leergeld moment… en echt beter op mijn spullen letten. Nu ben ik in Perth en moet ik hier wachten op mijn nieuwe bankpas en kan ik daarna weer doorreizen.

Mijn reismaatje Nikki is nu naar Bali en mijn andere reismaatje Sabine blijft hier nog een weekje samen met mij. Met z’n 3e hebben we zo’n 7000 kilometer afgelegd met onze rode wagentje met de tent erbovenop. Super leuk dat je op pad gaat met z’n drieën, elkaar totaal niet kent en samen de gekste dingen meemaakt. #wiedoetonswat #macdonalds #campiglife #toko #zenuwen #handopdeknip #healthygirls