Rollercoaster

Het was weer een bijzondere week met veel verschillende gebeurtenissen, met jawel ups en downs, een echte rollercoaster. Zo was mijn beeld over Melbourne eerst een beetje mwuah, maar na een walking tour door de stad en een paar dagen verder zag ik hoe relaxed en leuk deze stad is. Tot er plotseling een ongeluk gebeurde midden in het centrum (sommige hebben het op nu.nl gelezen). De hele stad stond op z’n kop en ik logeerde er vlak naast.. heel bizar. Verder was ik twee dagen lekker naar het strand geweest, maar lag ik vervolgens twee dagen op bed met een zonnesteek. Goede en een harde les voor mijzelf want nu doe ik mijn pet niet meer af!

Zaterdag begon dan eindelijk de roadtrip! Ik had er zoveel zin in. We gingen met z’n 5e op pad. Allemaal lekker blond, de auto helemaal volgepropt en bovenop de auto is een tent gebouwd die je kan uitklappen. We reden richting de great ocean road, een super populaire weg langs de kust met echt super vette uitkijkplekken. Even voor mijn eigen herinnering later: we zijn gestopt bij de twaalf apostelen, Lochard Gorge en zijn toen uit eten geweest in Port Campbell. Daarna gingen we naar een gratis camping rijden en zagen onderweg nog een koala midden op de weg zitten. Aangekomen bij de camping konden wij zo onze tent uitklappen, waar we met z’n 3e in gingen slapen. Dit bed op de auto is 1.40 x 2.00m en is dus net zo groot als mijn twijfelaar thuis. Thuis werd ik al niet heel blij als ik dit bedje met iemand moest delen, laat staan met z’n 3e. De overige twee meiden sliepen in een extra tentje, die we nog wel moesten opzetten met stokken. Dit was een hele nieuwe ervaring voor mij en hebben heel veel gelachen.

De dag erna ging alles weer in de auto en vervolgden we onze weg langs de kust naar Londen Bridge, Grotto en zijn we in Warrnambool naar het strand geweest. De tocht ging daarna door naar de Grampians waar we een super mooie hike hebben gedaan naar de Pinnacle look-out point. Super vet, maar hier ben ik tevens mijn Sony camera verloren. Geen idee hoe, maar een dag later had ik ‘m niet meer. Super balen want ik had zulke mooie foto’s van deze trip tot nu toe en ben dat dus allemaal kwijt! Daarbij is het een super mooi en nieuw toestel… De foto’s bij dit verslag heb ik te danken aan de andere meiden en de GoPro. Maar goed we gaan door.

Na de Grampians werd het alweer donker, maar we wilden eigenlijk wel naar een betaalde camping toe. Gratis campings hebben namelijk alleen een wc en geen douche. Geloof mij, na twee dagen niet douchen, zweten, hiken, 30 graden en met z’n 5e uren achter elkaar in de auto, begonnen we toch wel een beetje te stinken. Echter was deze camping nog twee uur rijden en in het donker rijden is een dingetje hier in de middle of nowhere. Maar we dachten dat we de hele wereld aankonden dus ik gaf gewoon lekker gas op die auto. Tot ik opeens in een groep kangaroos terechtkwam. Ik kom hier regelmatig dat beroemde gele bord tegen met een kangaroo erop, maar was er nog geen 1 in het wild tegengekomen. Nou vanaf nu krijg ik al een hartaanval als ik er weer zo’n bord zie, want het waren er super veel!! Hele grote, over de weg springende kangaroos!! Ik durfde een half uur lang niet harder dan 30 te rijden, bang dat ze weer voor de auto zouden springen. We kwamen daarna langs de beroemde truckersweg met van die grote coca-cola achtige vrachtwagens die ik super cool vind vanwege papa z’n werk. Dus midden in een verlaten dorp wil ik nog een foto scoren van zo’n vrachtwagen, maar later kwam de chauffeur mij opzoeken omdat die dacht dat ik een agent was die een foto maakte voor verkeerd parkeren.

Maar uiteindelijk kwamen we om 02.00 in de nacht aan op de betaalde “camping”. Echter was onze gratis camping van de nacht ervoor (die we nogal simpel vonden) nog luxer dan deze camping. De grond was zo hard dat het extra tentje niet opgezet kon worden. Dus liepen wij het piepkleine terrein rond in het pikkedonker op zoek naar gras, tot opeens uit het niets een vrouw half mank in een wit nachtjapon met een hamer op haar crocs onze kant op komt lopen. Je kunt je voorstellen hoe wij reageerden, het leek wel een scene uit een horrorfilm! Het bleek de eigenaar van deze geweldige camping te zijn, die ons een hele preek gaf over rijden in het donker. Uiteindelijk bleek dat we nergens de extra tent konden plaatsen dus gingen Nikki en Kimberley in de auto slapen en ik, Sabine en Elena in de tent boven de auto. De dag daarna konden we dan eindelijk douchen!

Gisteren zijn we van de camping naar Adelaide gereden, waar we langs verschillende salt lakes kwamen. Van veraf leek het net een ijsbaan, maar het water was er zo zout dat het helemaal grijs/wit was geworden. Eenmaal in Adelaide hadden we Kimberley en Elena afgezet bij het vliegveld omdat zij weer terugvlogen naar Melbourne. Ik ga samen met Nikki en Sabine verder reizen door de outback en richting Perth.

Echter blijven we toch een beetje prinsesjes, want voordat we weer gratis campings gaan opzoeken hadden we nu twee nachten geboekt in een vier sterrenhotel waar we ons even laten verwennen in heerlijke boxspring bedden, gewichtmaskertjes en films kijken. Dan kunnen we weer fris en fruitig gaan kamperen! Het bereik en stroom is daar waarschijnlijk weer helemaal niets, dus vrees niet mensen ik leef nog en ik denk aan jullie, maar bericht weer zodra het kan!

Tot snel lieve mensen!