Basisbehoeften
Blijf op de hoogte en volg Jessica
21 Februari 2017 | Australië, Sydney
Zover ik heb geleerd zijn er drie basisbehoeften voor elk mens: relatie, autonomie en competentie. Voor mij waren dat deze week: eten, werk en een huis vinden.
Mijn zoektocht begon vorige week in de stad waar ik mijn reis begon; Sydney. Het voelt alsof ik hier nooit ben weggeweest. Mijn thuis weg van huis. Alleen duurde het even voordat ik mijn nieuwe thuis had gevonden. Ik heb mijn eerste week moeten hoppen van hostel naar hostel met mijn mega backpack. De hostels hier zijn verschrikkelijk en omdat er toch wel toeristen komen naar deze stad boeit het verder niemand iets. Ik kwam om 6am in de ochtend aan, uit mijn nachtvlucht en had 3 uur tijdsverschil met Perth waardoor ik doodop was. Ik had express een nacht extra bijgeboekt (de nacht voor dat ik aankwam) zodat ik direct m’n kamer in zou kunnen. Anders moet je namelijk tot 2pm wachten met inchecken. Echter dachten ze er bij de receptie anders over. Zij zagen het als het niet op tijd opkomen dagen voor je boeking en hadden m’n hele boeking geannuleerd. Ik pissig, maar wilde toch een bed, echter was die nu natuurlijk pas om 2pm beschikbaar omdat mevrouw een nieuwe boeking ging maken. Dezelfde nacht werd ik wakker gehouden door de club die zich onder het hostel bevond waardoor ik tot 3 uur in de nacht op een dinsdagvond lag te schudden in m’n bed en alle liedjes kon meezingen. Toen het eindelijk stil was begon de nogal forse jonge dame onder mij te snurken zoals m’n vader nog niet zou doen. Ik deed geen oog dicht en ben de dag erna direct uitgechecked daar. Het volgende hostel was oké, maar hier moest ik na 1 nacht weer verkassen want het was volgeboekt. Dus belandde ik uiteindelijk in het enige hostel die nog kamer over had, waar ik de hoofdprijs voor betaalde. Vanuit hier ging ik op zoek naar een vaste kamer in een gedeeld huis, want met die hostels was ik wel klaar. De zoekactie naar een kamer was al net zo succesvol. Wanneer je in Sydney een kamer voor jezelf wilt begint de prijs bij 300 a 400 dollar per week. En dan zit je nog in een crappy huis. Dus ging ik op zoek naar een shared room voor zo’n 200 dollar per week. Ik struinde alle sites af en belde allerlei nummers. De ene nam niet, de ander was er gewoon toen ik wilde komen kijken en de laatste die schrok toen ik vertelde dat ik nu in een hostel sliep, want daar zijn bedbugs en die zou ik dan meedragen het huis in (dusss…). Uiteindelijk bleven er twee normale huizen/kamers over die leuk waren. Ik had er 1 midden in het centrum en 1 in Manley aan het strand. Bij de eerste was de locatie voor m’n nieuwe baantje echt perfect, maar waren de huisgenoten en het huis zelf niet echt wauw. Het huis in Manley is super tof, aan het strand en hele leuke mensen, maar verder weg van de stad. Toch heb ik voor het laatste gekozen, liever verder reizen dan een shit huis. Dus nu moet ik met de ferry naar m’n werk toe (ook weer een keer wat anders).
Een baantje krijgen ging gelukkig wel wat sneller. Ik had gedurende de hele week verschillende interviews bij een lunchroom, bij een chique restaurant en bij een heel cool architectenbedrijf die een receptioniste zochten. Bij de lunchroom was ik als eerste aangenomen en kon ik direct afgelopen zondag werken. De eerste dag ging prima, veel en veel lopen, maar prima. Wel werd ik helemaal gek van de 100 verschillende koffiesoorten die ze hier hebben. Flat white, long black, soja milk, light milk, weak, skim, extra hot, ect. ect. En voor degene die het nog niet wisten: ik drink geen koffie. Ik heb het zelfs nog een keer geprobeerd hier omdat ik het een kans wilde geven met al die verschillende soorten hier. Dus nam ik een koffie op werk. Ik had 2 cm koffie en verder alleen maar melk en suiker en nog ging ik over m’n nek. Een no go dus.
Verder wilde het chique restaurant mij ook wel hebben, dus daar werk ik in de avonden nog bij. Gisteravond had ik daar een bruiloft diner en ik moest netjes gekleed komen. Nou zit dat niet echt in mijn backpack dus ik had die baas al gewaarschuwd: ik heb niets. Dus de aardige man had een witte blouse voor mij geregeld met een jasje er overheen. Beide waren veel te groot en met mijn niet zo nette (maar ik moest zwarte schoenen aan) all-stars kon ik ermee door.
Voor de receptie job moet ik nog horen of ik door ben naar ronde 2.
Nu al mijn basisbehoeftes gevuld zijn kan ik weer relaxen. Niet dat ik dat niet doe hier. Want ik was maar al te blij om iedereen weer te zien! Lekker lunchen, naar het strand, nog meer naar het strand, op stap, naar 50 shades darker geweest en een drankje gedaan met mijn collega Anja uit NL (die was toevallig in Sydney!)
Veel foto’s heb ik deze week niet omdat het niet meer nieuw is. Ik blijf hier een aantal weken hangen om wat geld te verdienen, bij te komen en leuke dingen te doen met m’n vriendinnen. En op 21 maart ga ik weer verder reizen richting Cairns!
P.s. Ik ben jaloersssss op iedereen die nu carnaval gaat vieren. Have fun!
Cheers!
Mijn zoektocht begon vorige week in de stad waar ik mijn reis begon; Sydney. Het voelt alsof ik hier nooit ben weggeweest. Mijn thuis weg van huis. Alleen duurde het even voordat ik mijn nieuwe thuis had gevonden. Ik heb mijn eerste week moeten hoppen van hostel naar hostel met mijn mega backpack. De hostels hier zijn verschrikkelijk en omdat er toch wel toeristen komen naar deze stad boeit het verder niemand iets. Ik kwam om 6am in de ochtend aan, uit mijn nachtvlucht en had 3 uur tijdsverschil met Perth waardoor ik doodop was. Ik had express een nacht extra bijgeboekt (de nacht voor dat ik aankwam) zodat ik direct m’n kamer in zou kunnen. Anders moet je namelijk tot 2pm wachten met inchecken. Echter dachten ze er bij de receptie anders over. Zij zagen het als het niet op tijd opkomen dagen voor je boeking en hadden m’n hele boeking geannuleerd. Ik pissig, maar wilde toch een bed, echter was die nu natuurlijk pas om 2pm beschikbaar omdat mevrouw een nieuwe boeking ging maken. Dezelfde nacht werd ik wakker gehouden door de club die zich onder het hostel bevond waardoor ik tot 3 uur in de nacht op een dinsdagvond lag te schudden in m’n bed en alle liedjes kon meezingen. Toen het eindelijk stil was begon de nogal forse jonge dame onder mij te snurken zoals m’n vader nog niet zou doen. Ik deed geen oog dicht en ben de dag erna direct uitgechecked daar. Het volgende hostel was oké, maar hier moest ik na 1 nacht weer verkassen want het was volgeboekt. Dus belandde ik uiteindelijk in het enige hostel die nog kamer over had, waar ik de hoofdprijs voor betaalde. Vanuit hier ging ik op zoek naar een vaste kamer in een gedeeld huis, want met die hostels was ik wel klaar. De zoekactie naar een kamer was al net zo succesvol. Wanneer je in Sydney een kamer voor jezelf wilt begint de prijs bij 300 a 400 dollar per week. En dan zit je nog in een crappy huis. Dus ging ik op zoek naar een shared room voor zo’n 200 dollar per week. Ik struinde alle sites af en belde allerlei nummers. De ene nam niet, de ander was er gewoon toen ik wilde komen kijken en de laatste die schrok toen ik vertelde dat ik nu in een hostel sliep, want daar zijn bedbugs en die zou ik dan meedragen het huis in (dusss…). Uiteindelijk bleven er twee normale huizen/kamers over die leuk waren. Ik had er 1 midden in het centrum en 1 in Manley aan het strand. Bij de eerste was de locatie voor m’n nieuwe baantje echt perfect, maar waren de huisgenoten en het huis zelf niet echt wauw. Het huis in Manley is super tof, aan het strand en hele leuke mensen, maar verder weg van de stad. Toch heb ik voor het laatste gekozen, liever verder reizen dan een shit huis. Dus nu moet ik met de ferry naar m’n werk toe (ook weer een keer wat anders).
Een baantje krijgen ging gelukkig wel wat sneller. Ik had gedurende de hele week verschillende interviews bij een lunchroom, bij een chique restaurant en bij een heel cool architectenbedrijf die een receptioniste zochten. Bij de lunchroom was ik als eerste aangenomen en kon ik direct afgelopen zondag werken. De eerste dag ging prima, veel en veel lopen, maar prima. Wel werd ik helemaal gek van de 100 verschillende koffiesoorten die ze hier hebben. Flat white, long black, soja milk, light milk, weak, skim, extra hot, ect. ect. En voor degene die het nog niet wisten: ik drink geen koffie. Ik heb het zelfs nog een keer geprobeerd hier omdat ik het een kans wilde geven met al die verschillende soorten hier. Dus nam ik een koffie op werk. Ik had 2 cm koffie en verder alleen maar melk en suiker en nog ging ik over m’n nek. Een no go dus.
Verder wilde het chique restaurant mij ook wel hebben, dus daar werk ik in de avonden nog bij. Gisteravond had ik daar een bruiloft diner en ik moest netjes gekleed komen. Nou zit dat niet echt in mijn backpack dus ik had die baas al gewaarschuwd: ik heb niets. Dus de aardige man had een witte blouse voor mij geregeld met een jasje er overheen. Beide waren veel te groot en met mijn niet zo nette (maar ik moest zwarte schoenen aan) all-stars kon ik ermee door.
Voor de receptie job moet ik nog horen of ik door ben naar ronde 2.
Nu al mijn basisbehoeftes gevuld zijn kan ik weer relaxen. Niet dat ik dat niet doe hier. Want ik was maar al te blij om iedereen weer te zien! Lekker lunchen, naar het strand, nog meer naar het strand, op stap, naar 50 shades darker geweest en een drankje gedaan met mijn collega Anja uit NL (die was toevallig in Sydney!)
Veel foto’s heb ik deze week niet omdat het niet meer nieuw is. Ik blijf hier een aantal weken hangen om wat geld te verdienen, bij te komen en leuke dingen te doen met m’n vriendinnen. En op 21 maart ga ik weer verder reizen richting Cairns!
P.s. Ik ben jaloersssss op iedereen die nu carnaval gaat vieren. Have fun!
Cheers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
