Week 11

Dinsdag 17 december:
Vandaag ging weer gewoon naar stage. Ik ging later want ik was nog zo moe van de trip en om 09.00 uur gingen we naar een bejaardentehuis. Daarom was ik precies voor die tijd op school en ging ik met de kinderen naar de ouderen toe.
Hier zongen we kerstliederen voor de mensen en lazen een aantal kinderen een gedicht voor. We hadden op school allerlei levensmiddelen verzameld en deze werden overhandigd aan de directrice van ‘Huize Margriet’. Daarna ging de muziek aan en gingen alle kinderen dansen met elkaar, met de ouderen en met mij. Op het einde gaven we alle ouderen een hand of een knuffel en wenste iedereen een fijne kerst. Een oudere dame knuffelde mij en zei: ‘Join the club juffie.’ Dit vond ik heel erg leuk!
Met een pannenkoek in mijn hand en een snoep zakje gingen we terug naar school. Hier hadden we nog een gezellig uurtje met de kinderen en was de dag alweer voorbij.
In de middag heb ik wat boodschappen gedaan, wasjes gedraaid en verder niet zo veel.

Woensdag 18 december:
Vandaag de ene laatste dag op stage en de laatste voor Astrid. Daarom hadden we vandaag een spelletjesdag georganiseerd voor beide klassen. We hadden oud Hollandse spelletjes zoals spijkerpoepen, spekhappen, blikgooien, ect. Het was een beetje chaos omdat de kinderen nog nooit in groepjes hebben gewerkt, groepsdoorbrekend en zelfstandig naar een nieuw spel moet lopen. Maar de kinderen vond het fantastisch en hadden een super leuke ochtend. Daarna deelden ik en Astrid cake uit voor alle juffen en 1 meester en kregen wij een cadeau namens de school.
Morgen ga ik nog een dagje vanwege het kerstdiner en heb dan mijn afscheid in de klas.
In de middag thuis ging ik al mijn spullen inpakken en verhuizen naar de bovenverdieping van het huis. Hier heb ik nu een tweepersoons bed want morgen KOMT TIM!! Eindelijk kan ik hem weer zien na zo’n lange tijd!!
Rond 19.00 uur was ik bij Joyce thuis om foto’s van het weekend uit te wisselen. Daarna heb ik haar uitgezwaaid want zij gaat nu naar Curaçao. Gelukkig zie ik haar nog voordat we naar huis gaan.
Na Joyce ging ik door naar Sanne, bij haar thuis hebben we lekker pannenkoeken gebakken (JAMMIE!) en kwamen daarna Dion (onze gids) en Stanley (touroperator) nog even langs.
Het was een gezellige avond en morgen heb ik mijn afscheid op stage, ik ben benieuwd.

Donderdag 19 december:
Mijn laatste dag op stage begon met alle kinderen in hun eigen kleding. Het is kerstfeest vandaag op stage en dus mochten de uniformen thuis blijven. Dit vond ik leuk om te zien en we begonnen de dag gewoon weer met de vlag. Dit keer moesten alle klassen elkaars hand vasthouden zodat er allemaal lange rijen ontstonden. We zongen een Surinaams lied over de vrede en alle handen ging de lucht in. We maakten een mega grote kring met kleinere kringen erin. Dit voelde echt als een gezamenlijke eenheid. Dit is iets wat ik hier heel erg merk en in Nederland mis.
Daarna werd ik naar voren geroepen en hield de directrice een speech waarin zij vertelde hoe blij ze met mij en Astrid waren en alle kinderen gingen applaudisseren. De kinderen uit mijn klas kwamen mij knuffelen en samen liepen we naar de klas.
Hier gingen we lekker eten met z’n allen en gezellig kletsen. Odille had zijn hamburger voor de helft bewaard om zijn moeder te geven, dit vond ik zo schattig!
In de pauze was er een loterij waar kinderen eerder al een lot voor hadden gekocht. Ik ging helpen met lotnummers trekken en prijzen uit te delen.Daarna was het tijd om mijn cadeautjes te geven. Ik was met ieder kind op de foto geweest en daarnaast herinneringen geschreven. Waar het kind het beste in is, het leukste moment samen en als slot een wens voor het kind. Daarbij had ik ieder kind twee stickervellen gegeven.
De kinderen waren super blij en mijn praktijkbegeleidster had een glimlach van oor tot oor toen zij het boek van Dolfje Weerwolfje uitpakte. Verder had ik nog wat knutselmateriaal over en stickers dus het kon niet meer stuk.
Aan het einde van de dag kreeg ieder kind zijn/haar rapport en was het tijd om echt afscheid te nemen. Gilson en Odille vond ik heel lastig omdat ik met hen moeilijke momenten heb gehad waarbij ik met mijn handen in het haar stond maar daardoor ook hele mooie moment heb gehad. Gilson vroeg of ik echt niet meer terugkwam en toen ik zei: ‘Nee’. Moet hij huilen…
Ik nam van alle juffen, mijn begeleidster en de directrice afscheid en liep met een brok in mijn keel weg. Ik besef nog niet dat de tijd zo snel is gegaan en dat ik hier nu echt niet meer kom. Ik heb het idee dat ik hier volgende week gewoon weer sta…
Ik vond het echt een geweldige ervaring die ik nooit meer ga vergeten. Deze kinderen hebben een groot plekje in mijn hart gekregen!

Eenmaal thuis had ik niet veel tijd om er bij stil te staan want Tim komt straks aan!!!! Het mooiste is: hij denkt dat ik er niet ben. Hij denkt dat er een man klaarstaat met een naambordje en hem hier naar toe brengt. Echter ga ik natuurlijk wel naar het vliegveld en sta ik daar klaar om hem op te vangen.
Onderweg was er veel file en duurde het daarom lang voordat we er waren. Ik was samen met Laura naar het vliegveld gegaan omdat haar vriend ook aankomt en toevallig dezelfde vlucht heeft. Samen maken we elkaar zenuwachtig en staan we te wachten tot de eerste mensen voorbij komen lopen. Bij elke blanke man denk ik dat die er is maar nee…
Rond 18.30 komt die dan eindelijk binnen gelopen!!! Super blij ben ik om hem weer om mij heen te hebben!! Hij was ontzettend verrast dat ik er stond!
Als ook de vriend van Laura er is gaan we gezamenlijk naar de taxi en rijden we naar de stad.
In de Toscastraat wacht de rest al om Tim welkom te heten. Hij dropt zijn koffer op onze bovenverdieping en gingen toen eerst lekker uit eten bij Mirosso.
Na het eten nam ik Tim direct mee naar Havana. Hier was hij nog wel een beetje beduusd van alles om zich heen en was zo moe van de vlucht dat we op tijd naar huis gingen.

Vrijdag 20 december:
Vandaag werd Tim direct in het diepe gegooid. We gaan op trip naar de Raleighvallen en Voltzberg. Rond 09.30 reden we weg van de stad en kwamen rond 16.00 uur aan bij Witagron waar we op de boot stapten op de Coppenamerivier. Na ongeveer drie uur varen kwam onze eerste slaapplek in zicht: een onbewoond eiland. Hier maakten we een kampvuur en hingen onze hangmatten op. Tim was een beetje beduusd van alles wat er gebeurde. Eergisteren nog in Nederland, donderdag ineens in Suriname en nu ineens in de jungle zonder elektriciteit en bereik.
In onze hangmatten had iedereen echter een onrustige nacht. De brulapen zaten er dichtbij en bleven geluiden maken naar elkaar toe. Ook was er een groot visnet gespannen bij ons eiland waar we al snel een grote vis in hadden gevangen. Ik dacht: er zwemt een jaguar in het water?!!

Zaterdag 21 december:
De volgende ochtend zagen we onze vis die gevangen was en kwam de bootsman ineens aangezet met een dode boskalkoen. Hij was vroeg in de ochtend gaan jagen en dit konden we lekker eten als we de Voltzberg beklommen hadden.
Rond 10.00 uur vertrokken we gezamenlijk van het eilandje en gingen door naar het volgende eilandje. Hier aten we de vis die we gevangen hadden en ging Sanne de kalkoen plukken. Daarna gingen we naar de Raleighvallen. Dit is een soort stroomversnelling maar niet echt een waterval. Hier begon het even te regenen dus klommen de bergen op om daar in een verlaten huisje even te schuilen, met uitzicht over de Raleighvallen. Na de regen hebben we nog geprobeerd piranha te vangen, maar helaas. Ze happen hier minder snel dan op het Brokopondomeer.
In de avond pakten we onze spullen van het onbewoonde eiland en gingen toen naar Fungu eiland.
Dit is een luxe eiland met stroom, hutten met bedden of hangmatten, toiletten en douches. Hier waren meerdere touroperators met mensen. We aten we kipnuggets met patat en het voelde echt even als een verwennerij.
In de avond kwamen er een grote vogelspin voorbij! Eindelijk heb ik er nu 1 gezien! Ik mocht ‘m op mijn arm maar ik durfde het niet. Eerst had ik een grote mond maar toen die zo dichtbij kwam durfde ik het niet meer.
Daarna gingen we nog op kaaimannen tocht voor Tim. Ik heb er al een paar keer 1 vastgehouden maar voor Tim is dit allemaal nog nieuw. Helaas is het op Fungu eiland zo druk dat er daar in de buurt geen 1 meer was.

Zondag 22 december:
We stonden weer vroeg op om te ontbijten en lekker te baden in de rivier. Na het ontbijt gingen de andere groepen al richting de Voltzberg lopen. Deze mensen gaan in 1 dag op en neer. Wij gaan echter met hangmat en slaapspullen de berg op en overnachten daar!
Wij bleven dus nog even op het eiland want we hadden geen haast. Er kwamen toen allemaal doodshoofd aapjes tevoorschijn en hebben deze lekkere banaatjes gegeven! Super leuk!
Rond 10.00 uur gingen we lopen richting de Voltzberg. Met mijn rugzak op, mijn Nike gympen aan en volle moed begon ik met lopen. Onderweg moesten we door kreekjes, over boomstammen en grote stenen op. We zagen onderweg een slang en heel veel apen! In totaal hebben we vier verschillende soorten apen gezien die heel dichtbij kwamen: doodshoofdaapjes, brulapen, kapucijnapen en de spider monkey.
Na ongeveer drie uur lopen kwamen we uit de jungle en zagen we daar ineens de hoge Voltzberg! We liepen nog tien minuten verder en kwamen daar bij een verlaten hutje midden in de jungle. Ik was echt helemaal op en liet even wat traantjes gaan. Mijn lichaam is niet in zo’n goede conditie om 3 uur te lopen met een super zware rugzak en een hoge temperatuur. Maar goed na een poosje kwam ik bij en aten we lekker even wat. We hingen de hangmatten op en toen begon het klimmen pas echt. Zonder tas dit keer, gingen we de berg op wat extra zwaar was door de felle zon. Maar toen we na ongeveer een uurtje boven op de top stonden was het uitzicht echt geweldig! Het was nu ongeveer 16.00 uur en konden ontzettend ver kijken! De Voltzberg is ongeveer 240 meter hoog en je ziet dan 40% van het regenwoud.
We zagen ara’s vliegen en van boven zijn deze vogels felrood. Met de zonsondergang erbij was het helemaal af.
Op een gegeven moment zagen we een aan de andere kant van de berg een grote regenwolk aankomen. Met de zon en blauwe lucht een de andere kant, kreeg je hele mooie regenbogen te zien. Toch moesten we nu naar beneden want de wolk was inmiddels boven ons gekomen. Met een stortbui over ons heen liepen we heel voorzichtig naar benden. Dit was echt bizar was aan de ene kant was dus regen, wind en regenbogen en aan de andere kant met strakblauwe lucht.
De regen viel zo hard dat er in het regenwoud veel plassen ontstonden. Het werd al donker en we waren helemaal doorweekt. Op een gegeven moment kwamen we bij een plas. Tim en de gids gingen eerst maar toen moesten Sanne en ik nog gaan. We zakten weg tot onze knieën en mijn Nike gympen waren niets meer waard! We kregen de slappe lach en stonden zo 10 minuten in de regen, in een modderplas te dansen.
Rond 20.00 uur waren we terug bij het huisje maar bleef de regen aanhouden. Hierdoor konden we kalkoen niet roosteren. We gingen daarom allemaal lekker slapen in de hangmat om bij te komen van de zware tocht.

Maandag 23 december:
We werden allemaal vroeg wakker en het zonnetje scheen al lekker. De gids had eerder in de nacht, toen het al droog was, de kalkoen geroosterd. Hierdoor konden we deze nu bij het ontbijt eten!
Mijn gympen en kleding waren natuurlijk niet meer droog geworden. Ik had gelukkig nog wel andere kleding mee maar andere gympen niet. Dit was even een dingetje maar goed… toen gingen we weer op pad richting de rivier. Het ging dit keer beter en in plaats van over de kreekjes springen ging ik er nu dwars doorheen. Inmiddels kwamen de blaren nu opzetten maar op het einde van de barre tocht stond ons de heerlijke Animara waterval te wachten. Hier konden we lekker zwemmen en genieten van de verkoeling. Terug op de boot was het ontzettend lekker weer en gingen we nog even naar Fungu eiland om lekker even te eten en bij te komen.
Daarna gingen we nog even langs het onbewoonde eiland om daar onze spullen te pakken en wat andere kleren aan te doen.
De terugweg op de boot duurde bijna vier uur en we hebben allerlei verschillende vogels gezien waarvan ik de naam alweer vergeten ben. Op het eind zagen we nog een ander soort dier: de satanaap. Dit soort zie je bijna niet en is mooier dan de andere. Het heeft zijn haar in een midden scheiding en zit netjes opzij. Het heeft een baardje waar geen 1 plukje verkeerd zit. De staart is zo dik dat het net van een vos lijkt, super gaaf!
In het donker kwamen we aan bij Witagron en daar aten we nog even wat knakworsten op brood. Hierna vervolgde onze terugweg met de auto over de bauxietweg. Deze was door de regen erg slecht geworden en het duurde daardoor heel erg lang.
Na ongeveer drie a vier uur kwamen we in de stad aan waar we nog wat kip met patat aten. Helemaal op van alle indrukken en de lange reis waren we rond 01.30 thuis. Tim kon niet meer en sliep direct! Morgen gaan we de stad verkennen maar voor nu: welterusten.